วันก่อนน้องหมอปี 4 โพสต์ภาพพิธีรับเสื้อกาวน์ยาวกันแบบรัวๆ ด้วยความภาคภูมิใจ เพราะหมอเรียนกัน 6 ปี โดย 3 ปีแรกยังไม่ได้ขึ้นชั้นคลินิก และมักต้องเรียนแบบท่องจำซะมากโดยไม่ได้ไปดูผู้ป่วย ดังนั้นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกเชิงสัญลักษณ์ในความเป็นหมอจึงเกิดขึ้นตั้งแต่ปีที่ 4 นั่นเอง ขอบคุณภาพจาก รพ.ขอนแก่น "พิธีศักดิ์สิทธิ์สวมเสื้อกาวน์ให้น้อง" นักศึกษาแพทย์ปีที่ 3 ขึ้นปีที่4 คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น จริงๆ แล้วในสมัยก่อนย้อนไปช่วงศตวรรษที่ 18 การแพทย์ยังไม่เจริญก้าวหน้าเช่นทุกวันนี้ หมอนั้นจะใส่ชุดแบบเป็นทางการ โดยมีสีดำ ด้วยเหตุผลหลัก 2 ประการคือ หนึ่ง การเจ็บป่วยไม่สบายนั้นเป็นเรื่องความเป็นความตายของชีวิตคน จึงถูกพิจารณาว่าเป็นเรื่องที่ต้องซีเรียสจริงจัง

ติดตามนโยบายของรัฐมานานหลายปีด้วยใจระทึก สถานการณ์ดูเหมือนเป็นแหล่งน้ำที่ได้รับการกวนให้ขุ่นอยู่เสมอ หาได้ตกตะกอนไม่ จนมาถึงเรื่องล่าสุดที่มีการวางแผนโอน รพ.สต. ไปให้ทาง อปท.ดูแลแทนกระทรวงสาธารณสุข

มีน้องหมอโพสครุ่นคิดเรื่องทำอย่างไรไม่ให้การทำงานตามแนวคิดของทีมหมอครอบครัวตามที่รัฐบาลพยายามผลักดัน และกำหนดในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ด้วยนั้นกลายไปเป็นโอพีดีเฉพาะทางนอกโรงพยาบาล หรือ Extended OPD ดังที่เห็นในหลายพื้นที่

สถิติอุบัติเหตุช่วงเทศกาลจนเป็นเหตุให้เสียชีวิตและพิการนั้นน่าคิดหลายเรื่อง เรามักเห็นแต่การนำเสนอภาพรวม มีจำแนกตามเพศ อายุ และสาเหตุหลัก ไม่ว่าจะเป็นกินเหล้า ใช้ยาเสพติด หรือขับเร็วโดยประมาท หน่วยงานต่างๆ มักอ้างว่าตายเยอะจนทำให้คิดเป็นมูลค่าเท่านี้เท่าโน้นถึงกี่เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี เพื่อให้เห็นมูลค่าความสูญเสียว่าเยอะแค่ไหน