ข้ามไปยังเนื้อหาหลัก

รพ.งบติดตัวแดง ยังอยู่ได้ ค้างได้ ติดหนี้แต่ไม่ตาย แค่สลบ อีกสักพักก็มีการโอนงบ CF หรืองบ hard ship โอนงบจากส่วนกลางเพิ่ม มีงบหรือคนช่วยล้างหนี้ให้ ขาดคน ก็จ้างใหม่ได้ตลอด ขาดของก็เครดิตได้ ก่อสร้างอาคารใหม่ ซื้ออุปกรณ์การแพทย์ได้ทุกปี OD ดูงาน ESB สารพัดโครงการมีทุกปี ปีละหลายรุ่น

แต่ รพ.สต.ไม่มีงบประมาณเป็นของตัวเอง fixcost ปี 61 ก็ทำท่าจะโดนตัด จะจ้างบุคลากร จ้างลูกจ้างเพิ่มตามภาระงานที่มากขึ้น ก็ไม่มีงบจ้าง

แต่ละปีงบค่าตอบแทน งบ QOF งบ PP หรืองบต่างๆ ไม่เคยมีการโอนมาให้ รพ.สต.แบบครบ แถมจะทำงาน ยังต้องไปขอเงินจากท้องถิ่นมาทำโครงการแก้ปัญหาอีก ที่ดีก็โอเคที่แย่ก็ลำบากกว่าจะได้มา

รพ.สต.จะต่อเติม ก่อสร้าง ก็ต้องขอบริจาคผ้าป่า วัสดุอุปกรณ์ทางการแพทย์ราคาแพงที่จำเป็นใน รพ.สต.ล้วนต้องทำแผนขอ ซึ่งไม่รู้กี่ปีจะได้หรือไม่มีโอกาสได้เลยก็มี

ในเมื่อ รพ.สต.ไม่มีเงินให้ดำเนินงานเลย เลยไม่กล้าติดหนี้ยาบานเบอะแบบโรงพยาบาล

ในเมื่อ รพ.สต.มีเงินบำรุงน้อยมาก เราเลยไม่กล้าก่อสร้าง ต่อเติมอาคารใหม่ๆ ทุกปีแบบโรงพยาบาล

ในเมื่อ รพ.สต.อยู่ในที่กันดารมากๆ หากมีคนย้ายออก ก็มักจะไม่มีคนย้ายเข้ามาและ รพ.สต.ก็ไม่มีงบที่จะจ้างเพิ่มด้วย

ในเมื่อ รพ.สต.ไม่มีเงิน ก็ต้องเร่งคีย์ผลงานแลกเงิน กลายเป็นหมออนามัยหน้าจอ แต่ใน รพ.สต.มีหมออนามัย 2-3 คนแต่ต้องส่งผลงานให้ได้มาก และทันเวลาถึงจะได้เงิน ทำให้มีเวลาที่จะลงชุมชนไปหาคนไข้หรือทำงานอื่นๆ ได้น้อยลง

ถ้า รพ.รัฐติดตัวแดง แต่ยังไปต่อได้มีงบให้ แต่ รพ.สต.ติดตัวแดงเถือก จะอยู่ต่อก็ไม่ได้ จะเดินต่อไปก็ไปไม่ถึงเพราะไม่มีใครดูแลสนใจใยดีเลย!

เมื่อไหร่เรื่องงบประมาณจะโอนตรงลง รพ.สต. เมื่อไหร่จะดูแลเรื่อง คน เงิน ของ รพ.สต.

เมื่อไหร่จะถึงเวลาลดความเหลื่อมล้ำให้คนที่อยู รพ.สต.ซะที จะให้ร้องเพลงรอต่อไปอีกนานแค่ไหนครับ.......

ผู้เขียน : ริซกี สาร๊ะ เลขาธิการชมรมนักวิชาการสาธารณสุข (ประเทศไทย) กรรมการฝ่ายยุทธศาสตร์ชมรม ผอ.รพ.สต.(ประเทศไทย)